Ongeveer 40.000 jaar geleden was deze vlakte een deel van het Minchinmeer, een reusachtig prehistorisch meer. Toen het meer opdroogde, bleven twee meren over (Poopó en Uru uru), en twee grote zoutvlakten (Salar de Uyuni en Salar de Coipasa).
Er wordt geschat dat het meer 10 miljard ton zout bevat, waarvan ongeveer 25.000 ton jaarlijks weggehaald wordt. Tijdens de maand november is Salar de Uyuni ook de broedplaats van drie rassen zuid-amerikaanse flamingo's.
Met de trein van Oruro naar Uyuni over de altiplano en langs de meren Poopó en Uru uru.
Het treinenkerkhof van Uyuni:
Zoutontginning aan de rand van de Salar:
In het zouthotel:
Souveniertjes uit -wat dacht je anders- zout natuurlijk..
Op de salar...
surreële schoonheid:
Isla del Pescado
Hier groeien grote cactussen van de soort Trichocereus pasacana, waarvan de grootste wel 12 meter hoog is. Kolibri's overbruggen veertig kilometer om hier honing te komen halen.
Wye Mae en Caro:
Haha..
zout en nog eens zout...
de laag is tot 10 meter dik en daaronder bevindt zich vaak nog water
avondeten en slapen in één van de vele zouthotelletjes
oude spoorlijn naar Chili
Met Wye Mae aan laguna Canapa
Flamingo's aan laguna Canapa
Laguna Hedionda
Arbol de piedra (boom van steen)
Laguna Colorada
Dit meer ziet knalrood van de halo-bacteriën (bacteriën die in sterk zout water leven) en artemia's (zoutwatervlooien).
Geizers
Euh... ?
Warmwaterbronnen
Richting Chili
Laguna Verde met de vulkaan Licancabur op de achtergrond
Grens Bolivia-Chile
Byebye Wye Mae en Caro, see ya in London!
No comments:
Post a Comment