Koken op zonne-energie onder leiding van topkok Tobias

Vertrek vanuit Llallagua.
Eerst effe alles op de auto laden...

De aangewende middelen:
1 zonnekoker (te koop in Oruro met financiële steun voor 150 dollar)

1 groene dooskoker (handgemaakt door Tobias)
Deze bestaat uit een doos, een glazen plaat en een (of meerdere) grote spiegel(s).

1 zwarte dooskoker (eveneens handgemaakt door Tobias)

Tobias krijgt de volledige aandacht van alle vrouwen: "waw, een man die kan koken!"

Een woordje uitleg:

de zonnekoker werkt puur op zonne-energie; je hebt dus uiteraard zon nodig om hiermee te kunnen koken. In België zou dit bijgevolg niet echt lukken, maar op de altiplano waar het in het droogseizoen bijna dagelijks stralend weer is met een straffe hoogtezon, gaat dat perfect. Het gaat ongeveer zo snel als op een gasvuur. De zonnestralen in de koepel worden weerkaatst naar een focuspunt waar een steunpunt is geconstrueerd om de potten op te zetten. Men gebruikt best zwarte potten om het zonlicht nog eens extra te benutten. Ook geen paniek als je vergat je potten van het "fornuis" te halen, want aanbakken doet de zonnekoker niet.

Effe voelen hoe heet dat wordt...

Bij goed weer kan de temperatuur in de verschillende kokers oplopen tot 150°C. Zo'n hoge temperaturen zijn eigenlijk niet nodig: een temperatuur van 90°C volstaat om het voedsel goed klaar te maken.

Koken met een dooskoker (hieronder links) duurt ongeveer 2x zo lang als koken met een gewoon fornuis. Dat betekent niet dat je er moet langs zitten en wachten totdat alles gaar is. Je zet de verschillende kookpotten tegelijk in de koker, doet daarna wat andere dingen en later op de dag haal je het bereide voedsel uit je “oven”. Bij een parabolische koker gaat het bereiden veel sneller. Nadeel is wel dat je maar één pot in de koker kunt plaatsen. Parabolische kokers moeten ook regelmatig gedraaid worden om er voor te zorgen dat het zonlicht op de kookpot weerkaatst wordt.