Holalaaa allemaal!
het ware enkele heeeeeeeeeeeeel drukke weekjes waarin ik mijn blog totaal verwaarloosd heb, maar daar ga ik nu hopelijk gauw verandering in brengen! Enkele titeltjes staan er toch al, snel komen ook de fotootjes eraan.. Die van juni en juli zijn al aangevuld (zie overzichtje rechts).
Hou jullie goed daar in België en geniet van de zomervakantie als je kan!
Dikke zoen uit Boliviaanse hoogten vol alcoholovergoten feestgedruis,
hmmm geef mij toch maar een versgeperst sapje.. :)
saluditos
Veertje
06/08/2007 Beklimming Acotango (6052m)
Deze drie besneeuwde vulkaantoppen maken deel uit van de "Nevados de Quimsachata" in het Nationaalpark Lauca op de grens Chili-Bolivië. Links de actieve vulkaan Guallatiri (6071m), in het midden de Acotango (6052m) en rechts de Capurata (5950m). Hopelijk staan we maandagmiddag (Nationale feestdag Bolivië) bovenop de middelste, samen met de Duitse muziekgroep Musikkapelle Roggenzell (http://bolivien.musikkapelle-roggenzell.de/), om het Guinness Record van het hoogste concert ter wereld te verbreken...
Vertrek 's morgens vroeg in La Paz (Plaza España):
Links: stilaan wakker worden...
Rechts: Veertje test de extreme-gear van Johan uit
Aankomst in Nationaal Park Sajama
Onze uitvalsbasis "Albergue Tomarapi":
aan de voet van de berg Sajama
Weer die schattige llama's en alpaca'tjes:
Nog effe repeteren voor de grote dag:
..en enkele uren later (2u 's nachts) al op weg...
Met de jeeps kunnen we tot op 5000m hoogte rijden dankzij het bestaan van een wirwar van smokkelwegen over de Boliviaans-Chileense grens (btw: deze zijn nog steeds in gebruik!).
Rond 4u 's morgens begint dan de tocht naar boven. Er staat een strakke ijskoude wind waardoor het op deze stofferige vulkaanberg aanvoelt alsof je je in een zandstorm bevindt.
Onze uitvalsbasis "Albergue Tomarapi":
aan de voet van de berg Sajama
Weer die schattige llama's en alpaca'tjes:
Nog effe repeteren voor de grote dag:
..en enkele uren later (2u 's nachts) al op weg...
Met de jeeps kunnen we tot op 5000m hoogte rijden dankzij het bestaan van een wirwar van smokkelwegen over de Boliviaans-Chileense grens (btw: deze zijn nog steeds in gebruik!).
Rond 4u 's morgens begint dan de tocht naar boven. Er staat een strakke ijskoude wind waardoor het op deze stofferige vulkaanberg aanvoelt alsof je je in een zandstorm bevindt.
We zijn met een groep van een stuk of 30: muzikanten, dragers en toeschouwers (waaronder mezelf).
Links: Tobi
Rechts: Johan
Enkele uren later. Gelukkig is het zonnetje daar om ons een beetje op te warmen:
Onbeschrijfelijk prachtige uitzichten..
Een honderdtal meter boven de sneeuwgrens ging de weg verder over de kam en werden we bijna letterlijk weggeblazen. Het was nog ongeveer 300m hoogteverschil naar de top. Toen dachten we (Tobias, Johan en ik) dat de groep het niet verder zou halen en besloten we snel naar de top de gaan en terug te komen.
Jiehoewwww, boven! 6055m (tja, iedereen zegt weer iets anders..)
Tobi aant genieten..
Johan die treurt om zijn weggevlogen camera-tasje waar hij in allerijl nog achterna geduikeld was..
Euhh.. Johan...
En toen bleek dat de rest van de groep toch één voor één stilaan ook naar boven aan het komen was.. Blijkbaar waren de dragers in staking gegaan en wouden niet verder omdat er te veel wind was wat het volgens hen onmogelijk maakte om tot de top te gaan (een typische truk om niet hard te moeten werken en toch hun geld te krijgen). Ze hadden er echter geen rekening mee gehouden dat wij ondertussen al boven stonden te zwaaien naar hen. :-) Bovendien wouden de muzikanten niet opgeven nu ze al zo ver waren en dreigden ermee de dragers niet uit te betalen als ze niet (zoals de afspraak was) mee tot op de top zouden gaan. Dus kwamen ze uiteindelijk toch allemaal verder naar boven.
Drager met tuba:
Het gaat langzaam. Maar we blijven allemaal samen. Veel wachten dus op de laatsten, en dat maakt het koud.. Remedie? Luidkeels zingen! :-) Allee, de Belgen dan toch... of beter gezegd: zij die energie te veel hebben :-D
Onbeschrijfelijk prachtige uitzichten..
Een honderdtal meter boven de sneeuwgrens ging de weg verder over de kam en werden we bijna letterlijk weggeblazen. Het was nog ongeveer 300m hoogteverschil naar de top. Toen dachten we (Tobias, Johan en ik) dat de groep het niet verder zou halen en besloten we snel naar de top de gaan en terug te komen.
Johan bijna op de top:
Jiehoewwww, boven! 6055m (tja, iedereen zegt weer iets anders..)
PS voor wie mijn veertje-move niet herkent, dit ben ik :-)
Tobi aant genieten..
Johan die treurt om zijn weggevlogen camera-tasje waar hij in allerijl nog achterna geduikeld was..
Euhh.. Johan...
En toen bleek dat de rest van de groep toch één voor één stilaan ook naar boven aan het komen was.. Blijkbaar waren de dragers in staking gegaan en wouden niet verder omdat er te veel wind was wat het volgens hen onmogelijk maakte om tot de top te gaan (een typische truk om niet hard te moeten werken en toch hun geld te krijgen). Ze hadden er echter geen rekening mee gehouden dat wij ondertussen al boven stonden te zwaaien naar hen. :-) Bovendien wouden de muzikanten niet opgeven nu ze al zo ver waren en dreigden ermee de dragers niet uit te betalen als ze niet (zoals de afspraak was) mee tot op de top zouden gaan. Dus kwamen ze uiteindelijk toch allemaal verder naar boven.
En wij maar wachten... kwasi in ijssculpturen veranderend...
Drager met tuba:
Het concert:
de bedoeling was een tent op te zetten, waar het concertje in gehouden zou worden en waar warme dranken geserveerd zouden worden, maar gezien het opgelopen tijdsverlies en een stel dragers die hun materiaal onderweg hadden laten liggen (waaronder de tent), werd dat technisch nogal moeilijk...
Met de blote vingers!! Chapeau.. ik kon mijn handschoenen nog geen 10 seconden uitlaten..
Prost!
Ennnnnnnn hop naar de volgende top!!
Prost!
Ennnnnnnn hop naar de volgende top!!
Moeke en vake op bezoek
Terwijl ik aan het zweten was op de Salkantay-trail, acclimatiseerden mijn ouders op hun gemakje in Cusco en omgeving..
De moeke en de vake :-)
Vervolgens trokken we samen verder van Cusco..
over enkele religieuze inca-sites waarvan ik de naam alweer vergeten ben...
baby-alpaca! superschattig beest met een ongelooflijk knuffelgehalte
... tot in Puno aan het Titicacameer
de drijvende Urus-eilanden
tochtje over Titicaca
naar het Taquile-eiland, het was net Nationale Feestdag:
De moeke gelijk een echte aan het stuur, euh roer
De moeke en de vake :-)
Vervolgens trokken we samen verder van Cusco..
over enkele religieuze inca-sites waarvan ik de naam alweer vergeten ben...
toeristenmarktje
baby-alpaca! superschattig beest met een ongelooflijk knuffelgehalte
tochtje over Titicaca
naar het Taquile-eiland, het was net Nationale Feestdag:
Terwijl ik weer aan het werk moest in Llallagua, trokken mijn ouders verder richting Copacabana en Isla del Sol:
De moeke gelijk een echte aan het stuur, euh roer
Tot in het La Paz, met gezonde berglucht (hmm..) en gezellige restaurantjes
En jawel, hoogtevrees en stroeve gewrichten achterwege latend om "The Most Dangerous Road of the World" van La Paz naar Coroico te trotseren met de mountainbike!! Ben echt fier op jullie :-)
En verder met de bus naar Oruro waar hun allerliefste dochter hen met broodjes stond op te wachten om verder door te rijden naar Llallagua..
Alwaar we, buiten een bezoekje aan mijn werk en mijn thuis, de mijnen introkken samen met nog een ander stel verdwaalde toeristen.
Moeke en vake zijn dan met de trein verder gereisd naar Uyuni voor een 3-daagse trip op de Salar en de zoutmeren, terwijl ik richting het Nationaal Park van Sajama trok om de Acotango te gaan beklimmen.
Waar ik zelf spijtig genoeg nog altijd niet ben geraakt: 1e plaats op de lijst van de wereld-natuur-wonderen: de Salar van Uyuni:
en de lagunas coloradas
met de geisers..
en de thermale bronnen..
Ik ben hen daarna dan met de auto weer gaan oppikken in Oruro, en ben met hen teruggereden richting het Nationaal Park van Sajama.
Onderweg: chulpa's. Deze inca-bouwwerken (meer dan 500 j oud) zijn vermoedelijk begraafplaatsen, maar de exacte waarheid is pure speculatie..
Onze overnachtingsplaats: eco-herberg Tomarapi aan de voet van de Sajama, de hoogste berg van Bolivia (6542m):
Tocht door het hoogste bos ter wereld met grillige Kenua-bomen.
en de schuchtere maar zeer elegante vicuñas
De volgende dag naar de geisers en de thermale bronnen en daarmee was ook de laatste vakantiedag weeral bijna voorbij..
Terug naar La Paz en de volgende dag het vliegtuig op huiswaards...
En jawel, hoogtevrees en stroeve gewrichten achterwege latend om "The Most Dangerous Road of the World" van La Paz naar Coroico te trotseren met de mountainbike!! Ben echt fier op jullie :-)
En verder met de bus naar Oruro waar hun allerliefste dochter hen met broodjes stond op te wachten om verder door te rijden naar Llallagua..
Alwaar we, buiten een bezoekje aan mijn werk en mijn thuis, de mijnen introkken samen met nog een ander stel verdwaalde toeristen.
Dit is de ingang in Llallagua:
voor meer uitleg zie hoofdstukje "mijnen van Llallagua"
Moeke en vake zijn dan met de trein verder gereisd naar Uyuni voor een 3-daagse trip op de Salar en de zoutmeren, terwijl ik richting het Nationaal Park van Sajama trok om de Acotango te gaan beklimmen.
Waar ik zelf spijtig genoeg nog altijd niet ben geraakt: 1e plaats op de lijst van de wereld-natuur-wonderen: de Salar van Uyuni:
en de lagunas coloradas
met de geisers..
en de thermale bronnen..
Ik ben hen daarna dan met de auto weer gaan oppikken in Oruro, en ben met hen teruggereden richting het Nationaal Park van Sajama.
Onderweg: chulpa's. Deze inca-bouwwerken (meer dan 500 j oud) zijn vermoedelijk begraafplaatsen, maar de exacte waarheid is pure speculatie..
Onze overnachtingsplaats: eco-herberg Tomarapi aan de voet van de Sajama, de hoogste berg van Bolivia (6542m):
Tocht door het hoogste bos ter wereld met grillige Kenua-bomen.
en de schuchtere maar zeer elegante vicuñas
De volgende dag naar de geisers en de thermale bronnen en daarmee was ook de laatste vakantiedag weeral bijna voorbij..
Terug naar La Paz en de volgende dag het vliegtuig op huiswaards...
Moeke, vake, bedankt voor jullie komst, ik heb er echt van genoten, samen met jullie!
Subscribe to:
Posts (Atom)
