Plumita en Bolivia: 21-26/07/2007 Cusco

Machu Picchu.. één van de musts op mijn Latijns-Amerika-verlanglijstje.. Een ideale combinatie van ouders die over Peru naar Bolivia kwamen en een paspoort dat het verblijf van enkele dagen over de grens vereiste, gaf me de mogelijkheid deze droom in vervulling te brengen.

Terwijl mijn ouders zich aan de hoogte aanpasten in Cusco en omgeving, trok ik gedurende 5 dagen via de Salkantay-inca-trail tot in Machu Picchu. Voor de echte inca-trail zal ik echter nog eens moeten terugkomen, want die moet je minstens 3 maanden op voorhand boeken... Maar ik heb zeker geen spijt, want de Salkantay-trail is een prachtig pad. Minder ruïnes, maar des te meer mooie natuur. Het is ook de hoogste en zwaarste trail die in de reisburootjes in Cusco aangeboden wordt, waardoor er maar een beperkt aantal mensen het aandurven. Ideaal dus. :)

Apo Salkantay - ons uitzicht gedurende de eerste twee dagen..

Links: onze gids Washi. Rechts: samen op de foto met Esther en Patrick, een te gek Hollands koppel, met wie ik veel fun heb beleefd tijdens onze tocht. Jullie zijn echt geweldig, Esther en Pat, merci voor alles en tot in Curaçao!!! :-)

Middagpauze

Tegen het einde aan van dag 1 bereikten we de berghut van de Salkantay (Soraypampa, +- 3500m). Spijtig genoeg mochten we hier niet onze zere voetjes naar boven leggen, maar ging de tocht nog een beetje verder tot aan een stel tentjes die wanhopig de ijzige wind trotseerden...

En koud was het wel die nacht...

's Morgens vroeg weer op pad:

Holland-België genietend van het uitzicht op een rots

Uitleg van de gids over de inca's, trails en dergelijke..

Groepsfotootje bovenop de pas. Hier heb ik meer dan 2 uur moeten wachten tegen dat de laatste van de groep arriveerde, maar gezien het prachtige uitzicht vond ik dat niet zo erg :)

Gletsjer van dichterbij met meertje (dat grijze in het midden is ijs, waar voortdurend op spectaculaire wijze grote stukken van afbrokkelden)

Afdaling tot onder de 3000m

Picknick in de regen

brrr weer wachten op de laatste..

Richting jungle en warmere oorden..

2e kampplaats:

Dag 3:

En dan een hels ritje met de truck!

Ooops tegenliggers op het smalle bergpaadje

Relaxen in de thermale bronnen van Santa Theresa

"Bullshit!!" Hehe, te gek spel..

Ja, aan ambiance ontbrak het niet :) Een heel stel Brazilianen, Chilenen, 2 Italianen, 2 Hollanders en een Belg:

Dag 4: richting La Playa

En hups, de rivier over

.. en verder via de treinrails tot in Aguas Calientes

Aguas Calientes is één grote bouwwerf waar op een totaal onverantwoorde manier het ene hotel na het andere wordt neergeplant. Het zal waarschijnlijk niet lang duren tegen dat er een hoop instort:

De 5e dag zijn we om 4u30 's morgens aan onze laatste etappe richting Machu Picchu begonnen. Er loopt een prachtig trappenpad steil naar boven. De regen plenste met bakken uit de hemel, maar hield tijdens het stijgen gelukkig stilaan op. Als eerste kwam ik om iets over 5 bovenaan de poort van Machu Picchu, pikdonker. Omdat er geen (menselijk) wezen in de hele omgeving te bespeuren was, ik geen zin had om te wachten, en mijn inkomticket reeds op zak had, ben ik stiekem over de poort gekropen en het pad verder omhoog gelopen. Zo heb ik als eenzame ziel, geleund tegen één van de hoogste muurtjes van Machu Picchu, de majestueuze ruïnestad uit het pikdonker zien verschijnen... wowww... onvoorstelbaar... Tot de bewaking rond 5u50 ook mijn schuilplaats ontdekte, maar bij het zien van mijn inkomticket, overging tot het type vragen dat zeer sterk het macho-verleiders-gedrag van de cliché-latino weerspiegelt :) .

We zijn dan eerst met een stel van de groep de Huayna Picchu opgeklauterd omdat daar per dag maar 400 mensen op toegelaten worden. Echter, gezien het voor de tijd van het jaar zeer uitzonderlijke, extreem bewolkte en regenachtige weer, heeft dit niet zo veel spectaculaire beelden opgeleverd, maar zijnde de respectievelijk gladheid van de stenen, was dit wel heel spannend.