La Glorieta - Sucre
Boven op het dak van één van de ontelbare kerken in Sucre..
kruisweg bij zonsondergang
Op zondag gooiden oververmoeidheid en gemene microobjes echter roet in het eten voor Jef, waardoor we nog wat extra hebben kunnen genieten van onze -voor eenmaal onszelf verwennende, en dus decadente- hotelkamer. Toen ze ons daar smiddags buitengooiden, zijn we ineens doorgereisd naar Potosi, en na een (ongepland) tripje door deze hoogste stad ter wereld, verder naar Oruro, waar we midden in de nacht gelukkig nog zeer gastvrij ontvangen werden door die allerliefste Johan. Op maandag waren de paden gepland richting La Paz, waar Jef grootse artesania-aankopen gepland had en ik nog werk te verrichten, maar een sneeuwstorm tussen Oruro en La Paz heeft ons de kans gegeven nog enkele uren langer het prachtige interieur van de busterminal van oruro te bewonderen en mijn macrame-skills onder professionele Jef-begeleiding tot een hoogtepunt te brengen. 
Oruro met besneeuwde bergtoppen
altiplano onderweg naar La Paz:
kruisweg bij zonsondergang
Op zondag gooiden oververmoeidheid en gemene microobjes echter roet in het eten voor Jef, waardoor we nog wat extra hebben kunnen genieten van onze -voor eenmaal onszelf verwennende, en dus decadente- hotelkamer. Toen ze ons daar smiddags buitengooiden, zijn we ineens doorgereisd naar Potosi, en na een (ongepland) tripje door deze hoogste stad ter wereld, verder naar Oruro, waar we midden in de nacht gelukkig nog zeer gastvrij ontvangen werden door die allerliefste Johan. Op maandag waren de paden gepland richting La Paz, waar Jef grootse artesania-aankopen gepland had en ik nog werk te verrichten, maar een sneeuwstorm tussen Oruro en La Paz heeft ons de kans gegeven nog enkele uren langer het prachtige interieur van de busterminal van oruro te bewonderen en mijn macrame-skills onder professionele Jef-begeleiding tot een hoogtepunt te brengen.
Oruro met besneeuwde bergtoppen
Tegen de avond zijn we dan toch door een supermooie witte altiplano naar La Paz gereisd, waar we de volgende dag in de kleinste en meest verstopte winkeltjes uren met onze neus tussen de pareltjes, kralen, stenen, schelpen, beendjes, zaadjes, nootjes en veel meer van dat hebben gesnuffeld. Met reeds ettelijk kilo’s artesania in zijn zak ben ik dan nog Jef achterna gesjockt richting de ene of andere lugubere afspraak met de madam van de zwarte markt. Die kwam eerst al niet af omdat ze nog illegaal mineraal en grote brokken gemineraliseerd hout aant afkopen was van een oud ventje met een jutte zak voor 9 euro ’t stuk. Die zou ze dan naar Argentinie smokkelen, daar verkopen en met de opbrengst zou ze zichzelf een huis en een auto kopen. Dat arme ventje, ik was bijna begonnen mee op te bieden. De madam van de zwarte markt heeft ons dan tot bij de sjacheraar met de door-cocaïne-weggevreten-neus gebracht die van plan was een turks (geloof ik) restaurant te openen, en die blijbaar spil was van het verhaal met zijn underground handeltjein stenen, mineralen en dergelijke. Maar tegen dat Jef daarmee zijn deals sloot, zat ik alweer veilig in mijn burootje in Llallagua. Tja, wat er zo allemaal gaande is in een stad, wil je vaak niet weten denk ik... want dan zwijg ik nog over de slangen, puma’s en andere tropische fauna en flora die zo illegaal vertransporteerd en versjoemeld worden. Voor straffe verhalen moet je bij Jef zijn! :)
altiplano onderweg naar La Paz:
No comments:
Post a Comment