Deze drie besneeuwde vulkaantoppen maken deel uit van de "Nevados de Quimsachata" in het Nationaalpark Lauca op de grens Chili-Bolivië. Links de actieve vulkaan Guallatiri (6071m), in het midden de Acotango (6052m) en rechts de Capurata (5950m). Hopelijk staan we maandagmiddag (Nationale feestdag Bolivië) bovenop de middelste, samen met de Duitse muziekgroep Musikkapelle Roggenzell (http://bolivien.musikkapelle-roggenzell.de/), om het Guinness Record van het hoogste concert ter wereld te verbreken...
Vertrek 's morgens vroeg in La Paz (Plaza España):
Links: stilaan wakker worden...
Rechts: Veertje test de extreme-gear van Johan uit
Aankomst in Nationaal Park Sajama
Onze uitvalsbasis "Albergue Tomarapi":
aan de voet van de berg Sajama
Weer die schattige llama's en alpaca'tjes:
Nog effe repeteren voor de grote dag:
..en enkele uren later (2u 's nachts) al op weg...
Met de jeeps kunnen we tot op 5000m hoogte rijden dankzij het bestaan van een wirwar van smokkelwegen over de Boliviaans-Chileense grens (btw: deze zijn nog steeds in gebruik!).
Rond 4u 's morgens begint dan de tocht naar boven. Er staat een strakke ijskoude wind waardoor het op deze stofferige vulkaanberg aanvoelt alsof je je in een zandstorm bevindt.
Onze uitvalsbasis "Albergue Tomarapi":
aan de voet van de berg Sajama
Weer die schattige llama's en alpaca'tjes:
Nog effe repeteren voor de grote dag:
..en enkele uren later (2u 's nachts) al op weg...
Met de jeeps kunnen we tot op 5000m hoogte rijden dankzij het bestaan van een wirwar van smokkelwegen over de Boliviaans-Chileense grens (btw: deze zijn nog steeds in gebruik!).
Rond 4u 's morgens begint dan de tocht naar boven. Er staat een strakke ijskoude wind waardoor het op deze stofferige vulkaanberg aanvoelt alsof je je in een zandstorm bevindt.
We zijn met een groep van een stuk of 30: muzikanten, dragers en toeschouwers (waaronder mezelf).
Links: Tobi
Rechts: Johan
Enkele uren later. Gelukkig is het zonnetje daar om ons een beetje op te warmen:
Onbeschrijfelijk prachtige uitzichten..
Een honderdtal meter boven de sneeuwgrens ging de weg verder over de kam en werden we bijna letterlijk weggeblazen. Het was nog ongeveer 300m hoogteverschil naar de top. Toen dachten we (Tobias, Johan en ik) dat de groep het niet verder zou halen en besloten we snel naar de top de gaan en terug te komen.
Jiehoewwww, boven! 6055m (tja, iedereen zegt weer iets anders..)
Tobi aant genieten..
Johan die treurt om zijn weggevlogen camera-tasje waar hij in allerijl nog achterna geduikeld was..
Euhh.. Johan...
En toen bleek dat de rest van de groep toch één voor één stilaan ook naar boven aan het komen was.. Blijkbaar waren de dragers in staking gegaan en wouden niet verder omdat er te veel wind was wat het volgens hen onmogelijk maakte om tot de top te gaan (een typische truk om niet hard te moeten werken en toch hun geld te krijgen). Ze hadden er echter geen rekening mee gehouden dat wij ondertussen al boven stonden te zwaaien naar hen. :-) Bovendien wouden de muzikanten niet opgeven nu ze al zo ver waren en dreigden ermee de dragers niet uit te betalen als ze niet (zoals de afspraak was) mee tot op de top zouden gaan. Dus kwamen ze uiteindelijk toch allemaal verder naar boven.
Drager met tuba:
Het gaat langzaam. Maar we blijven allemaal samen. Veel wachten dus op de laatsten, en dat maakt het koud.. Remedie? Luidkeels zingen! :-) Allee, de Belgen dan toch... of beter gezegd: zij die energie te veel hebben :-D
Onbeschrijfelijk prachtige uitzichten..
Een honderdtal meter boven de sneeuwgrens ging de weg verder over de kam en werden we bijna letterlijk weggeblazen. Het was nog ongeveer 300m hoogteverschil naar de top. Toen dachten we (Tobias, Johan en ik) dat de groep het niet verder zou halen en besloten we snel naar de top de gaan en terug te komen.
Johan bijna op de top:
Jiehoewwww, boven! 6055m (tja, iedereen zegt weer iets anders..)
PS voor wie mijn veertje-move niet herkent, dit ben ik :-)
Tobi aant genieten..
Johan die treurt om zijn weggevlogen camera-tasje waar hij in allerijl nog achterna geduikeld was..
Euhh.. Johan...
En toen bleek dat de rest van de groep toch één voor één stilaan ook naar boven aan het komen was.. Blijkbaar waren de dragers in staking gegaan en wouden niet verder omdat er te veel wind was wat het volgens hen onmogelijk maakte om tot de top te gaan (een typische truk om niet hard te moeten werken en toch hun geld te krijgen). Ze hadden er echter geen rekening mee gehouden dat wij ondertussen al boven stonden te zwaaien naar hen. :-) Bovendien wouden de muzikanten niet opgeven nu ze al zo ver waren en dreigden ermee de dragers niet uit te betalen als ze niet (zoals de afspraak was) mee tot op de top zouden gaan. Dus kwamen ze uiteindelijk toch allemaal verder naar boven.
En wij maar wachten... kwasi in ijssculpturen veranderend...
Drager met tuba:
Het concert:
de bedoeling was een tent op te zetten, waar het concertje in gehouden zou worden en waar warme dranken geserveerd zouden worden, maar gezien het opgelopen tijdsverlies en een stel dragers die hun materiaal onderweg hadden laten liggen (waaronder de tent), werd dat technisch nogal moeilijk...
Met de blote vingers!! Chapeau.. ik kon mijn handschoenen nog geen 10 seconden uitlaten..
Prost!
Ennnnnnnn hop naar de volgende top!!
Prost!
Ennnnnnnn hop naar de volgende top!!
No comments:
Post a Comment